Svo er mælt að einu sinni voru þrjú eða fjögur börn að leika sér á bæ einum. Skammt frá bænum var vatn eitt mikið og eyrar sléttar með vatninu. Börnin voru nú á eyrum þessum.

Þau sáu hest gráan á eyrinni og fóru að skoða hann. Fer þá eitt barnið á bak og svo hvert af öðru þangað til það elzta var eftir. Þau báðu það að koma líka því þau sögðu að nóg væri langur hryggurinn á klárnum þó þau kæmu öll. Barnið vildi ei fara og sagðist ei nenna því.

Fór þá hesturinn þegar af stað og hvarf hann út í vatnið með öll börnin á bakinu.

Barnið sem eftir var fór heim og sagði frá þessum viðburði svo sem hann er sagður, og vissu menn þá að þetta hafði verið nykur.